ارزیابی مهارت زمانسنجی بازار و به گزینی اوراق مدیران صندوقهای سرمایه‌گذاری مشترک در ایران

پژوهش حاضر در نظر دارد که مهارت های به­گزینی اوراق و زمانسنجی بازار مدیران صندوق های سرمایه گذاری مشترک را در ایران به وسیله ارزیابی عملکرد 5 صندوق سرمایه گذاری مشترک به عنوان نمونه، در بازه زمانی ابتدای سال 1389 تا پایان سال 1393 بررسی کند. مدل های استفاده شده برای قضاوت در مورد توانایی به­گزینی اوراق، تک عاملی(معیار جنسن) و چهار عاملی کارهارت است. توانایی زمانسنجی بازار نیز با استفاده از مدل ترینر- مازوی مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت آزمون فرضیات پژوهش، از روش رگرسیون داده های سری زمانی استفاده شده است. نتایج نشان داد که در میان صندوق های موضوع پژوهش، بر طبق مدل تک عاملی(معیار جنسن)، تنها در یک صندوق آن هم در سطح اطمینان90 %، به­گزینی اوراق به صورت معنادار دیده شد و در سطح اطمینان 95%، به­گزینی اوراق به صورت معنادار در هیچ موردی یافت نشد. بر اساس مدل چهار عاملی کارهارت نیز، تنها در یک صندوق آن در سطح  اطمینان 93%، به­گزینی اوراق به صورت معنادار دیده شد و در سطح اطمینان 95% به­گزینی اوراق به صورت معنادار در هیچ موردی یافت نشد. زمانسنجی بازار در 4 مورد از 5 نمونه به  صورت معنی دار دیده شد که متأسفانه هر 4 مورد منفی بودند.